ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' ต้อ ๑ '

    ต้อ ๑  หมายถึง น. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทําให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทําให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด.

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • ต้อกระจก

    น. โรคตาซึ่งเกิดจากแก้วตาขุ่น. (อ. cataract).

  • ต้อเนื้อ, ต้อลิ้นหมา

    น. โรคตาซึ่งเกิดจากเยื่อตางอกไปบนกระจกตา. (อ. pterygium).

  • ต้อเนื้อ, ต้อลิ้นหมา

    น. โรคตาซึ่งเกิดจากเยื่อตางอกไปบนกระจกตา. (อ. pterygium).

  • ต้อลำไย

    น. โรคตาซึ่งเกิดจากกระจกตาขุ่น. (อ. leucoma corneae).

  • ต้อหิน

    น. โรคตาซึ่งเกิดจากความดันภายในลูกตาสูง เป็นผลให้ประสาทตาเสีย.(อ. glaucoma).

  • ต้อ ๒

    ว. อ้วนสั้น, อ้วนเตี้ย, เช่น ขวดต้อ พลูต้อ.

  • ตอก ๑

    ก. เอาค้อนหรือสิ่งอื่นตีตะปูหรือหลักเป็นต้นให้เข้าไป; เร่งให้วัวควายวิ่งใช้ว่า ตอกวัว ตอกควาย น. ไม้ไผ่ที่จักเป็นเส้นแบนยาว ขนาดหนาหรือบางตามต้องการ สําหรับผูกมัดหรือสานสิ่งต่าง ๆ; ชื่อมีดชนิดหนึ่ง ปลายแหลมคล้ายมีดเหน็บ แต่สั้นกว่า ด้ามยาวและงอน.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒